Dzień Walki i Męczeństwa Wsi Polskiej

Niemcy przeprowadzili odwetową masakrę w odpowiedzi na wsparcie mieszkańców wsi Michniów dla ruchu oporu, zwłaszcza oddziałów partyzanckich Armii Krajowej pod dowództwem Jana Piwnika, znanego jako Ponury. W ciągu dwóch dni ponad 200 osób, w tym kobiety i dzieci, zostało brutalnie zamordowanych, a wieś została doszczętnie spalona. Część mieszkańców została deportowana do obozu Auschwitz lub zmuszona do pracy przymusowej w Niemczech. Okupanci zakazali odbudowy zniszczonych domów i uprawy pól w okolicy. Pacyfikacja Michniowa stała się symbolem niemieckich zbrodni popełnianych na polskich mieszkańcach wsi. Takie akty przemocy wobec cywilów były często stosowane jako zemsta za wsparcie polskiego ruchu oporu, a także jako metoda terroru wobec miejscowej ludności. Szacuje się, że w okresie 1939-1945 Niemcy przeprowadzili około 800 takich pacyfikacji. Sowieci również dopuszczali się zbrodni wobec polskich mieszkańców wsi - zarówno po agresji na polskie terytorium w 1939 r., jak i po wkroczeniu na tereny okupowane przez Niemców w 1944 r.

W 2017 r. Sejm podjął decyzję o uhonorowaniu bohaterstwa i poświęcenia ludności wiejskiej, która żyła w okupowanej Polsce. Przyjęta ustawa ustanowiła 12 lipca jako Dzień Walki i Męczeństwa Wsi Polskiej, aby oddać hołd mieszkańcom polskich wsi za ich patriotyczną postawę podczas II wojny światowej. Podziękowano im za udzielanie pomocy uciekinierom, osobom ukrywającym się przed prześladowaniami i wysiedlanym, za walkę w oddziałach partyzanckich, za zaopatrywanie mieszkańców miast oraz żołnierzy podziemnego państwa polskiego, a także wyraziono szacunek dla ogromnych ofiar, jakie ponieśli mieszkańcy wsi. Wśród tych ofiar były rozstrzeliwania, wyrzucanie z domów, utrata majątku, deportacje do sowieckich łagrów i niemieckich obozów koncentracyjnych, a także przymusowe roboty.